تیکه شعری

پیرمردی، مفلس و برگشته بخت		روزگاری داشت ناهموار و سخت
هم پسر، هم دخترش بیمار بود		هم بلای فقر و هم تیمار بود
این، دوا میخواستی، آن یک پزشک		این، غذایش آه بودی، آن سرشک
این، عسل میخواست، آن یک شوربا		این، لحافش پاره بود، آن یک قبا
روزها میرفت بر بازار و کوی		نان طلب میکرد و میبرد آبروی
دست بر هر خودپرستی میگشود		تا پشیزی بر پشیزی میفزود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: