عصر غیبت کبرا

با تشکر از حجه الاسلام شیخ احمد اشرفی

امام به وسعت باران،به مهربانی مادر»

باران همان چیزی است که همیشه انتظارش را میکشیم،چون درک کرده ایم نشانه رحمت الهی است...

وقتی قراراست باران از آسمان به زمین سرازیرشود،همه ی مابی اختیار لحظاتی زیرآسمان خدا قرارمی گیریم تا بارانی شدن را حس کنیم وبارانی شویم....

وسعت باران به وسعت همه انسان هاست
وقتی باران می آیدهمه ی ما از آن سهم می بریم
و وقتی هم که نمی آیدازنبودآن رنج....

تعبیرامام به باران فقط یک نثر شاعرانه نیست بلکه یک شناخت عارفانه است،شناختی از بزرگی نماینده های خدا در روی زمین

به راستی چه کرده ایم برای آمدن باران؟؟؟
امام زمان (عج) را می گویم همان که مثل باران بر کل جهانیان می باردو عدالت وعقلانیت ومهربانی را به جهانیان هدیه می دهد...

ما عمق نبودامام رادرک نکرده ایم به همین خاطرمیتوانیم بدون امام هم زندگی کنیم!
،زندگی که نمیشود اسمش راگذاشت،روز مرگی....


وقتی پدر یامخصوصاً مادر یک خانواده گم شود دربین اقوام هیچ کسی مثل فرزند نمی تواند جای خالی پدرومادر راحس کند،
وعجیب است در روایات از امام تعبیر شده به«پدردلسوز و مادر مهربان»

امام رضا(ع): الامام......الوالده شفیق، الام البره بالولدالصغیر

امام پدر دلسوزومادرمهربان نسبت به فرزندکوچک است!!!

مادر مظهرمهربانی در خانواده است،وامام مظهر مهربانی در جامعه....
راستی چرا مانبودپدر معنویمان راحس نمی کنیم ؟؟
چرانگران نیستیم؟؟

طبق حدیث پیامبر(ص):
اناوعلی وابوان هذه الامة
ائمه پدر معنوی ماهستند واکنون امام زمان (عج)تنهاپدر معنوی حاضر ولی غایب دربین ما
وظاهرا مابه بی پدری عادت کرده ایم که مظطرب نیستیم...

فرزند ناخلف بودن بزرگترین خطاست برای فرزند وبزرگترین درد برای پدرومادر....

آیا ما با اعمال ورفتارمان دردی بردردهای پدر معنوی مان«امام زمان (عج)»اضافه کرده ایم یاباری را از دوششان برداشته ایم ؟؟
برای آنها مایه زینت وافتخار بوده ایم،یامایه ننگ و....

خودمان قضاوت کنیم

آیا برای ائمه فرزند ناخلف بوده ایم یافرزند خوب؟؟


یاعلی.....